من دوباره اومدم...

"به نام خدایی که در این نزدیکی است...
من پر از نورم و شن وپر ازدارودرخت...
پرم ازراه ازپل ازرود ازموج...
پرم سایه برگی در آب...چه درونم تنهاست..."

یادگاری از دکتر علی شریعتی:
با تو همه ی رنگهای این سرزمین را آشنا می بینم .
با تو همه ی رنگهای این سرزمین مرا نوازش می کنند .
با تو آهوان این صحرا دوستان همبازی منند .
با تو زمین گاهواره ایست که مرا در آغوش خود می خواباند ;
ابر حریری است که بر گاهواره ی من کشیده اند .
با تو دریا با من مهربانی می کند .
با تو سپیده ی هر صبح بر گونه ام بوسه می زند .
با تو نسیم هر لحظه گیسوانم را شانه می کند .
با تو من با بهار می رویم .
با تو من در عطر یاسها پخش می شوم .
با تو من در هر شکوفه می شکفم .
با تو من در طلوع ، لبخند می زنم ;
در حلقوم مرغان عاشق می خوانم ;
در نای جویباران زمزمه می کنم .
با تو من در خلوت این صحرا ،
در غربت این سرزمین ،
در سکوت این آسمان ،
در تنهایی این بی کسی ،
غرقه ی فریاد و خروش و جمعیتم .
بی تو ، من ...
دل تنگ است...
و من جویای تو........
مرا از دعایتان محروم نکنید ... نه من هر که مثل من غریب است

 نظرتون در این مورد چیه؟دوست دارم تمام وبلاگم و پر کنم از شعر ها و یادگاری های سهراب...
سهراب عشق را به من شناساند...تمام زندگیم شده سهراب...
" در هوای دو گانگی ، تازگی چهره ها پژمرد .
بیایید از سایه روشن برویم
....
بیایید از شور زار خوب و بد برویم ... "
تقدیم به بهترینم
تنها مانده ام آیا ؟
نه ....
بخوان حروف قلبم را ،ببین، بفهم، ببخش .
باران می آید . در انتهای کوچه نشسته ام و نگاه خسته ام آرزوی عبورت را گره زده است بر وسعت بی منتهای انتظار ، آیا کوچه ی بن بستم طنین گام های مهربانت را خواهد شنید ؟
ثانیه هایم را به یغما میبرد این زمانه ی پست
کو آن عاشقانه ها و آن لبخند های خالی از اغراق
پنجره را بگشا ببین که دست های سردم از پس ابرها آن نور یگانه را می جویند
باران می آید
عبور کن مسافر کوچه ی بن بست
...

فعلا توان صحبت بیشتر و ندارم تا بعد....