یه یادگاری

من در خیال خود با تو می‌گویم با تو که در آسمانها و زمین بر من می‌نگری، با تو که هرگز تو را ندیده‌ام و حرفهایت را نشنیده‌ام. با تو که تمام لحظه‌هایت را در ستایش محبوب بودی و من در خواب بودم. در آن روزها که تو مشق عشق می‌کردی من در حصار تن اسیر بودم. چه بگویم؟ آخر دیدن تو و حضور تو در مکانی که من بودم جای مباحات بود و قلب من از حضور تو در تکاپو و انفجار

سلام خب می خوام یه ذره از امروز بگم /زنگ آخر بود ما داشتیم با بچه ها در مورد همایش روز جمعه صحبت میکردیم که نازنین(یکی از دوستام گفت زنگ خورده بیاین بریم تا خانوم آروند نیومده(ناظممونه یه اخلاقه بدیم داره همه می ترسن از 2 کیلومتریش راه برن )خلاصه رفتیم جلوی در که دیدیم همه بیرونن و ناظم داره درو می بنده / ما 6 تا دختر با تموم سرعت فرار کردیم سمت در دبیرا همه رفتیم بیرون دیدیم تو کوچه خبری نیست تازه فهمیدیم که زنگ نخورده و ما ضایع شدیم گفتیم تا ناظم نیومده بریم تو مدرسه تا رفتیم تو ناظممون ما رو دید خلاصه امروز داشتیم الکی الکی از مدرسه فرار می کردیم ....ولی بعدش کلی با بچه ها خندیدیم آخه خیلی صحنه با حالی بود

:اینم یه شعر
اگر صدایم کنی ،شادمانه بال میگشایم
غصه هایم را در سبدی میریزم و پشت در میگذارم .
آنگاه به آسمان خیره میشوم تا فرشته ها
از پله های ستاره پایین بیایند و مرا با خود ببرند .
اگر همه درختان مال من بودنددفتر هایی گرد میاوردم
هر درخت دفتری و هر دفتری پر از عاشقانه های من برای تو ...
اگر همه پنجره ها حتی در دورترین نقطه این کره خاکی مال من باشند ،
از قاب رنگین و تازه یا رنگ و رو رفته آنها فقط تو را نگاه میکنم
و جز تو هیچ کس و هیچ چیز را به چشمهایم راه نمیدهم ...
اگر به قامت کلماتی که بسویت میفرستم نگاه کنی قیامت را خواهی دید ،
کلماتی را که رنگ و بوی بهشت میدهند میدانم که به قله ات نخواهم رسید ..
من برای اینکه بدانم چگونه دوستت داشته باشم سالها در کنار آفتابگردانها درس خوانده ام و
برای اینکه بدانم چگونه به تو برسم سالها
در کنار شنهای ساحل نشسته ام و پیوستن اولین قطره به دریا را تماشاکرده ام ...
ای خورشید دست نیافتنی من ! باور کن به چشمهایت ایمان دارم
واگر چشم در چشمهایم بدوزی از هزار شمعِ زیارتگاه روشن تر میشوم ...